Afgelopen zaterdag waren Jeroen en ik 7 jaar getrouwd. Een hele mijlpaal tegenwoordig! Ach ja, misschien waren dit eerst de 7 vette jaren en moeten de 7 magere nog komen. We zullen wel zien.
Maar wij dachten het is wel leuk om het te vieren met een etentje met ons viertjes. Maar waar ga je dan heen? Jelte maar om suggesties gevraagd en die opperde om naar de 'grote gele M' te gaan. Tja, best lekker de MacDonalds, maar om nu onze huwelijksdag zo te vieren, vonden we toch niet helemaal een goed idee. Toen opperde hij de wok. Ook een heel goed idee, wat ook nog erg lekker en interessant is voor Jelte. Alleen wat ik een groot nadeel van de wok vindt, wanneer je maar met zijn viertjes eet is dat'je de grootste helft van de tijd alleen aan tafel zit om te eten. Één van ons moet toch bij Tjebbe blijven zitten, dus dat wordt omstebeurt (?zou niet weten hoe je dat schrijft) eten halen, wat vaak ook nog lang duurt. In de tijd dat ik mijn eten haal, heeft Jeroen zijn bordje alweer leeg. We vierden onze huwelijksdag en om dan alleen te eten, werd hem ook niet.
Nu heb je in Bathmen zelf ook nog een Amerikaans restaurant. Niet chique, dus zeer geschikt voor onze koters.
Dus wij zaterdag, op de fiets, naar Bonanza! We kregen een mooi tafeltje voor vier, dicht bij de bar. Er was dus genoeg te zien. Jelte met een kleurplaat aan tafel en Tjebbe in een kinderstoel. We hebben maar snel om wat stokbrood gevraagd, want Tjebbe vindt het altijd wel even leuk, maar moet hij een tijdje op zijn eten wachten, dan wordt meneer toch erg ongeduldig.
Jelte zat nog steeds keurig te kleuren en nam af en toe een stokbroodje. Tjebbe at stokbrood, maar toen was toch echt het mandje, op een potje knoflookmousse na, leeg. Tjebbe natuurlijk ongeduldig, jammerend aan tafel. Hij geloofde er niets van dat dat mandje leeg was.
Pas toen we het lieten zien wat hij tevreden, maar wilde wel het potje knoflookmousse hebben. Er daar nam het dikke vingertje van Tjebbe een grote haal door het potje en zorgde ervoor dat er een lekkere dikke klodder aan dat dikke vingertje bleef zitten. Deze ging regelrecht tussen zijn bolle wangetjes door naar zijn mond. En niet één keer, nee, heel vaak! Toen dat niet opschoot, pakte hij het potje tussen zijn knuistjes en zette het hele potje aan zijn mond. Gevolg.... Tjebbe zijn hele gezicht zat onder de knoflooksaus. En een lol dat hij had!!
Gelukkig kwam al snel het eten en kon hij die lekker dikke frieten opeten. Onderuit gezakt hing hij in zijn stoel, op de automatische piloot, nam hij telkens weer een hap.
Zelfs toen wij allang aan het dessert begonnen waren, werkte Tjebbe nog steeds frietje na frietje naar binnen. Fantastisch, wat hebben wij genoten!!!!
En Jelte natuurlijk niet vergeten. Hij heeft heerlijk gegeten. Hij bestelde: "sparerips en de rest maakt mij niets uit". Hij heeft echt alles opgegeten en het ijsje maken was als de kers op de taart.
Wat een plezier hebben we met deze twee knullen gehad.
Hier kunnen we weer heel lang op teren en komen nu de 7 magere jaren eraan, die houden we met onze jongens zeker wel vol!!!
maandag 28 november 2011
donderdag 24 november 2011
Kaas je kaas
Ik heb kaas gemaakt!!!! En het is nog gelukt ook.
Eigenlijk zag ik er toch wel een beetje tegenop om te beginnen. Ik neem mij vaker dingen voor om te gaan doen, maar als puntje bij paaltje komt, dan zie ik er toch maar vanaf.
Maar goed, hoe het zo begon....
Sinds een tijdje maak ik een soort kruidenlikeur (ja mam, het is hoestdrank met een flinke plons alcohol).
Dat is vrij makkelijk te maken en ik dacht, laat ik nu eens iets maken dat ik bij die 'likeur' kan eten.
Kaas dus!
Nu maakte mijn moeder eerder ook weleens kaas en zij heeft zo'n hele hobbyset voor kaasmaken. Ik gebeld en ja hoor, ik mocht het wel een tijdje gebruiken.
Stap 1 was dus gezet. Nu nog op zoek naar stremsel. Daar wordt de melk dik van en wordt het zodoende uiteindelijk een kaas. Ook dat was allemaal vrij snel geregeld.
Wat emmers en kaasdoek gekocht en ook nog een aardige boer gevonden waar ik melk kon halen.
Alle ingredienten waren aanwezig, dus moest ik er echt aan geloven.
Zondag werd DE dag. Jeroen hele dag thuis en kon zodoende voor de kinderen zorgen, want ik had mij voorgesteld dat ik daar wel de hele dag behoorlijk druk mee zou zijn.
Vol goede moed eraan begonnen. Melk keurig afgemeten en met allemaal ingewikkelde berekeningen opgewarmd. Toen de stremsel erin gedaan en na een half uur wachten, zou de melk goed genoeg gestremd zijn.
Na een half uur wachten was de melk veranderd in, dezelfde plas melk als daarvoor. Ohoh, het zal toch niet. Heb ik hele week tegenop gezien en gaat het niet werken? Ik mijn moeder dan maar gebeld, en zij heeft mij gerustgesteld. Nog wat stremsel erbij gedaan en toen maar eens twee uur wachten? Twee uur??? Nou kon ik nog even Tjebbe uit bed halen, gezellig samen eten, enz enz. Na twee uur ging het er toch echt op lijken. De melk was eindelijk gestremd!!!
Daarna bestonden mijn taken vooral uit opwarmen, roeren en wachten. Toen alles in de vaatjes gedaan en de boel onder de pers gedaan. Opruimen en schoonmaken was nog de meest intensieve klus.
En nu.... nu liggen er twee prachtige kaasjes (mede mogelijke gemaakt door mij lieve moeder) te wachten om opgegeten te worden. En daar moeten deze twee kaasjes nog twee/drie weekjes op wachten.
Ik vond het erg leuk om te doen en het is zeker voor herhaling vatbaar. Van de liter melk die over was heb ik yoghurt gemaakt en van de wei gaan we nog pannekoeken en kruidkoeken bakken.
Kaas maken..... 's ochtends een plas melk, 's avonds al een echte kaas!!!
Eigenlijk zag ik er toch wel een beetje tegenop om te beginnen. Ik neem mij vaker dingen voor om te gaan doen, maar als puntje bij paaltje komt, dan zie ik er toch maar vanaf.
Maar goed, hoe het zo begon....
Sinds een tijdje maak ik een soort kruidenlikeur (ja mam, het is hoestdrank met een flinke plons alcohol).
Dat is vrij makkelijk te maken en ik dacht, laat ik nu eens iets maken dat ik bij die 'likeur' kan eten.
Kaas dus!
Nu maakte mijn moeder eerder ook weleens kaas en zij heeft zo'n hele hobbyset voor kaasmaken. Ik gebeld en ja hoor, ik mocht het wel een tijdje gebruiken.
Stap 1 was dus gezet. Nu nog op zoek naar stremsel. Daar wordt de melk dik van en wordt het zodoende uiteindelijk een kaas. Ook dat was allemaal vrij snel geregeld.
Wat emmers en kaasdoek gekocht en ook nog een aardige boer gevonden waar ik melk kon halen.
Alle ingredienten waren aanwezig, dus moest ik er echt aan geloven.
Zondag werd DE dag. Jeroen hele dag thuis en kon zodoende voor de kinderen zorgen, want ik had mij voorgesteld dat ik daar wel de hele dag behoorlijk druk mee zou zijn.
Vol goede moed eraan begonnen. Melk keurig afgemeten en met allemaal ingewikkelde berekeningen opgewarmd. Toen de stremsel erin gedaan en na een half uur wachten, zou de melk goed genoeg gestremd zijn.
Na een half uur wachten was de melk veranderd in, dezelfde plas melk als daarvoor. Ohoh, het zal toch niet. Heb ik hele week tegenop gezien en gaat het niet werken? Ik mijn moeder dan maar gebeld, en zij heeft mij gerustgesteld. Nog wat stremsel erbij gedaan en toen maar eens twee uur wachten? Twee uur??? Nou kon ik nog even Tjebbe uit bed halen, gezellig samen eten, enz enz. Na twee uur ging het er toch echt op lijken. De melk was eindelijk gestremd!!!
Daarna bestonden mijn taken vooral uit opwarmen, roeren en wachten. Toen alles in de vaatjes gedaan en de boel onder de pers gedaan. Opruimen en schoonmaken was nog de meest intensieve klus.
En nu.... nu liggen er twee prachtige kaasjes (mede mogelijke gemaakt door mij lieve moeder) te wachten om opgegeten te worden. En daar moeten deze twee kaasjes nog twee/drie weekjes op wachten.
Ik vond het erg leuk om te doen en het is zeker voor herhaling vatbaar. Van de liter melk die over was heb ik yoghurt gemaakt en van de wei gaan we nog pannekoeken en kruidkoeken bakken.
Kaas maken..... 's ochtends een plas melk, 's avonds al een echte kaas!!!
zondag 13 november 2011
Vol verwachting .....
Vol verwachting klopt ons hart........ Al een hele week!!!
Echt Sinterklaasweer was het van het weekend. Koud en een beetje mistig. De zon kwam mooi op en je voelde gewoon dat Sinterklaas in de lucht hangt. Nou ja, natuurlijk niet echt, het blijft natuurlijk een kinderfeest en hoe zou Diewertje dat dan weer 's avonds in het journaal moeten vermelden. Maar, voor mijn gevoel drong er zachtjes een soort pepernotenlucht via de ventilatiegaten de auto binnen zaterdagochtend.
Op zich zou die pepernotengeur mij wel bekend voor moeten komen en zou ik al veel eerder op mooie, koude en mistige ochtenden het gevoel moeten hebben dat er misschien ergens op de Noordzee een stoomboot rond zou moeten dobberen met een Sinterklaas en een zooi pieten aan boord.
Dit aangezien de pepernoten al vanaf eind augustus ongeveer in de winkels liggen.
Bij ons gelukkig nog niet in huis. Ja, is een principe-kwestie, vind gewoon niet dat we al pepernoten mogen eten voordat hij in het land is. En elk jaar is het weer oh zo moeilijk om mij daaraan te houden.
Maar goed, die beste man is weer in het land. We hebben een nieuwe. Ja, dat is wel fijn van Sinterklaas want hij blijkt gewoon vervangbaar te zijn. Hoewel ik wel een beetje met pijn in mijn hart afscheid heb genomen van de oude, want die was eigenlijk voor mij onvervangbaar. Dat is dus het grote verschil tussen Sinterklaas en een gewone man. We nemen gewoon een nieuwe!
En ook het paard blijkt niet zo trouw als in menig liedje wordt gezongen, want dit jaar is ook het paard vervangen voor een nieuwe Americo. En de kinderen...? Die hebben niets door. Sinterklaas is gewoon Sinterklaas. Piet...piet en paard....paard. Er wordt ook niet gevraagd waarom het paard in Bathmen bruin is en op tv wit. En waarom de Sint in Bathmen er toch ook heel anders uit ziet dan de 'echte' Sint. Nee, ongedwongen stond Jelte in de rij om Sinterklaas een handje te geven. Aan de hand gehouden van een vriendinnetje liep hij moedig richting de Goed Heiligman en gaf hem een handje. Babbelde gezellig wat en liep weer vrolijk weg.
Voor Tjebbe was het een heel ander verhaal. Hij stond gezellig bij mij, lachte terwijl ik een beetje met hem danste.
Maar toen.....
Hij keek naar mij, draaide zich om, en zag..... twee bruine ogen en heel veel baard!
En ik zag..... twee paniekerig ogen en een hele grote pruillip.
Het had natuurlijk ook een 'gewone' man kunnen zijn, die heel vriendelijk wat tegen hem zei, opa heeft immers ook een baard, dus die is hij wel gewend. Nee, het is de Sint. Er is iets met die man, iets dat je pas echt begrijpt als je kind bent en soms zou ik nog wel eens zo willen zijn. Dat de hele week al vol verwachting je hard al klopt voor de komst van de SINT!
Echt Sinterklaasweer was het van het weekend. Koud en een beetje mistig. De zon kwam mooi op en je voelde gewoon dat Sinterklaas in de lucht hangt. Nou ja, natuurlijk niet echt, het blijft natuurlijk een kinderfeest en hoe zou Diewertje dat dan weer 's avonds in het journaal moeten vermelden. Maar, voor mijn gevoel drong er zachtjes een soort pepernotenlucht via de ventilatiegaten de auto binnen zaterdagochtend.
Op zich zou die pepernotengeur mij wel bekend voor moeten komen en zou ik al veel eerder op mooie, koude en mistige ochtenden het gevoel moeten hebben dat er misschien ergens op de Noordzee een stoomboot rond zou moeten dobberen met een Sinterklaas en een zooi pieten aan boord.
Dit aangezien de pepernoten al vanaf eind augustus ongeveer in de winkels liggen.
Bij ons gelukkig nog niet in huis. Ja, is een principe-kwestie, vind gewoon niet dat we al pepernoten mogen eten voordat hij in het land is. En elk jaar is het weer oh zo moeilijk om mij daaraan te houden.
Maar goed, die beste man is weer in het land. We hebben een nieuwe. Ja, dat is wel fijn van Sinterklaas want hij blijkt gewoon vervangbaar te zijn. Hoewel ik wel een beetje met pijn in mijn hart afscheid heb genomen van de oude, want die was eigenlijk voor mij onvervangbaar. Dat is dus het grote verschil tussen Sinterklaas en een gewone man. We nemen gewoon een nieuwe!
En ook het paard blijkt niet zo trouw als in menig liedje wordt gezongen, want dit jaar is ook het paard vervangen voor een nieuwe Americo. En de kinderen...? Die hebben niets door. Sinterklaas is gewoon Sinterklaas. Piet...piet en paard....paard. Er wordt ook niet gevraagd waarom het paard in Bathmen bruin is en op tv wit. En waarom de Sint in Bathmen er toch ook heel anders uit ziet dan de 'echte' Sint. Nee, ongedwongen stond Jelte in de rij om Sinterklaas een handje te geven. Aan de hand gehouden van een vriendinnetje liep hij moedig richting de Goed Heiligman en gaf hem een handje. Babbelde gezellig wat en liep weer vrolijk weg.
Voor Tjebbe was het een heel ander verhaal. Hij stond gezellig bij mij, lachte terwijl ik een beetje met hem danste.
Maar toen.....
Hij keek naar mij, draaide zich om, en zag..... twee bruine ogen en heel veel baard!
En ik zag..... twee paniekerig ogen en een hele grote pruillip.
Het had natuurlijk ook een 'gewone' man kunnen zijn, die heel vriendelijk wat tegen hem zei, opa heeft immers ook een baard, dus die is hij wel gewend. Nee, het is de Sint. Er is iets met die man, iets dat je pas echt begrijpt als je kind bent en soms zou ik nog wel eens zo willen zijn. Dat de hele week al vol verwachting je hard al klopt voor de komst van de SINT!
vrijdag 11 november 2011
Vrij
Definitie van 'vrij' volgens de Dikke van Dale;
geen werk of school hebbend
Oké, dat klopte vandaag. Ik ben vrij... Nou ja, 'vrij'! Weet je, stofzuigen, ramen zemen, iedereen gewassen en gepoetst naar school krijgen, etc etc... is dat nu werk of vrij? Nu ben ik van mening dat wanneer je moeder wordt (misschien zelfs al wanneer je trouwt) je nooit meer echt vrij bent. We noemen dat dan wel vrij, aangezien je voor bovenstaande geen geld krijgt.
Toch neem ik nog wel eens een dag echt vrij en ga zitten. Gewoon lekker op de bank, kopje koffie, krantje, Tjebbe die gezellig rond mijn benen ronddreuteld, maar verder niets.
Dat moet je leren heb ik geleerd en daarbij, ook neem je jezelf dat voor, het komt er gewoon niet altijd van.
Neem zo'n dag als vandaag. Ik dacht vanochtend; 'DIT wordt mijn dag!
Eerst eens lekker lang blijven liggen (jawel geredt tot 07:30) Toen was het nog aanpoten tot Jelte naar school moest. Onder de douche, zelf aankleden en een beetje fatsoeneren, Jelte kleedt zich gelukkig zelf aan, daarna Tjebbe in de kleren, iedereen brood, daarna nog een beschuitje, kopje thee erbij, valt er per ongeluk een beker om, dit eerst even opruimen, iedereen afkloppen (beschuit kruimelt nog al), toet afvegen, tafel opruimen, afwassen (helaas vaatwasser is vorige week kapot gegaan, morgen komt er gelukkig een nieuwe). Daarna nog fruit en drinken klaarmaken voor Jelte, gymtas inpakken, jassen aan, Tjebbe in de wandelwagen en gaan........ Toen was het nog maar 08:30!!!!
Meestal, wanneer ik vanalles op vrijdag geplandt heb om te gaan doen, begin ik nadat ik Jelte naar school heb gebracht eerst eens met een kopje koffie en de krant.
Nu heb ik mijzelf vrijgegeven, dus schiet het kopje koffie erbij in en vlieg ik meteen door met de auto naar Schalkhaar om bij het Kleinvak wat garen, handvatten e.d. in te slaan voor mijn tassen.
Daarna toch nog maar even langs de Plus, aangezien het Sint Maarten is en ik niet zoals op andere jaren met de lichten uit, stilletjes in de kamer hoef te zitten, wanneer er van die lieve kindertjes voor mijn deur staan om een liedje te zingen. Dus maar wat snoepdoosjes ingeslagen.
Weer naar huis. Tjebbe chagarijnig, hij hoort allang in bed te liggen. Vermoeid kom ik dan ook thuis aan. Tot mijn schrik zie ik dat het hele huis nog vol met haren ligt, want Baloo is erg in de rui. Ik vind dat ik daar toch zeker niet mijn kind doorheen moet laten kruipen, dus begin ik fanatiek te stofzuigen. Ook nog maar eventjes dweilen, ik moet immers toch nog wachten tot de koffie door is gelopen.
Tjebbe maar even achter mandarijntje gezet, maar 'meneer' had daar hele andere plannen mee, waardoor ik opnieuw de dweil tevoorschijn haal, om tijdens het drinken van mijn koffie nogmaals een deel van de kamer te dweilen.
Half twaalf wijst de klok alweer aan, tafeldektijd!!! Tjebbe nog steeds niet naar bed geweest, boos van vermoeidheid moet hij dus maar eventjes wachten tot Jelte van school is. Snel Tjebbe in het fietszitje gevouwen en opweg naar school.
De middag zag er bijna hetzelfde uit, op één momentje na. Tjebbe lag te slapen, Jelte was buiten aan het spelen, hond in haar mand en ik ..... heerlijk eventjes op de bank.
Ja, zo ziet mijn vrije dag eruit! Wat is vrij... een definitie!!! De invulling bepaal je geheel zelf en ik vond het een heerlijke dag!
geen werk of school hebbend
Oké, dat klopte vandaag. Ik ben vrij... Nou ja, 'vrij'! Weet je, stofzuigen, ramen zemen, iedereen gewassen en gepoetst naar school krijgen, etc etc... is dat nu werk of vrij? Nu ben ik van mening dat wanneer je moeder wordt (misschien zelfs al wanneer je trouwt) je nooit meer echt vrij bent. We noemen dat dan wel vrij, aangezien je voor bovenstaande geen geld krijgt.
Toch neem ik nog wel eens een dag echt vrij en ga zitten. Gewoon lekker op de bank, kopje koffie, krantje, Tjebbe die gezellig rond mijn benen ronddreuteld, maar verder niets.
Dat moet je leren heb ik geleerd en daarbij, ook neem je jezelf dat voor, het komt er gewoon niet altijd van.
Neem zo'n dag als vandaag. Ik dacht vanochtend; 'DIT wordt mijn dag!
Eerst eens lekker lang blijven liggen (jawel geredt tot 07:30) Toen was het nog aanpoten tot Jelte naar school moest. Onder de douche, zelf aankleden en een beetje fatsoeneren, Jelte kleedt zich gelukkig zelf aan, daarna Tjebbe in de kleren, iedereen brood, daarna nog een beschuitje, kopje thee erbij, valt er per ongeluk een beker om, dit eerst even opruimen, iedereen afkloppen (beschuit kruimelt nog al), toet afvegen, tafel opruimen, afwassen (helaas vaatwasser is vorige week kapot gegaan, morgen komt er gelukkig een nieuwe). Daarna nog fruit en drinken klaarmaken voor Jelte, gymtas inpakken, jassen aan, Tjebbe in de wandelwagen en gaan........ Toen was het nog maar 08:30!!!!
Meestal, wanneer ik vanalles op vrijdag geplandt heb om te gaan doen, begin ik nadat ik Jelte naar school heb gebracht eerst eens met een kopje koffie en de krant.
Nu heb ik mijzelf vrijgegeven, dus schiet het kopje koffie erbij in en vlieg ik meteen door met de auto naar Schalkhaar om bij het Kleinvak wat garen, handvatten e.d. in te slaan voor mijn tassen.
Daarna toch nog maar even langs de Plus, aangezien het Sint Maarten is en ik niet zoals op andere jaren met de lichten uit, stilletjes in de kamer hoef te zitten, wanneer er van die lieve kindertjes voor mijn deur staan om een liedje te zingen. Dus maar wat snoepdoosjes ingeslagen.
Weer naar huis. Tjebbe chagarijnig, hij hoort allang in bed te liggen. Vermoeid kom ik dan ook thuis aan. Tot mijn schrik zie ik dat het hele huis nog vol met haren ligt, want Baloo is erg in de rui. Ik vind dat ik daar toch zeker niet mijn kind doorheen moet laten kruipen, dus begin ik fanatiek te stofzuigen. Ook nog maar eventjes dweilen, ik moet immers toch nog wachten tot de koffie door is gelopen.
Tjebbe maar even achter mandarijntje gezet, maar 'meneer' had daar hele andere plannen mee, waardoor ik opnieuw de dweil tevoorschijn haal, om tijdens het drinken van mijn koffie nogmaals een deel van de kamer te dweilen.
Half twaalf wijst de klok alweer aan, tafeldektijd!!! Tjebbe nog steeds niet naar bed geweest, boos van vermoeidheid moet hij dus maar eventjes wachten tot Jelte van school is. Snel Tjebbe in het fietszitje gevouwen en opweg naar school.
De middag zag er bijna hetzelfde uit, op één momentje na. Tjebbe lag te slapen, Jelte was buiten aan het spelen, hond in haar mand en ik ..... heerlijk eventjes op de bank.
Ja, zo ziet mijn vrije dag eruit! Wat is vrij... een definitie!!! De invulling bepaal je geheel zelf en ik vond het een heerlijke dag!
donderdag 10 november 2011
Mijn eerste blog
Ik dacht.... waarom niet!!! De halve wereld heeft een blog, waarom ik niet. Maar wat is er nou zo interessant aan mijn leven? Wat maakt mijn verhaaltjes nou leuk voor anderen om te lezen? Geen idee! Ik zou het echt niet weten. Maar.. ik ga het gewoon proberen.
Ik heb mijn blog het leven van mij (en mijn tas) genoemd. Ik dacht misschien heb ik nog wel eens wat interessants te melden. Zo af en toe. Ik heb geen leven waarin ik elke dag iets groots meemaak, waarmee ik mij heel duidelijk kan onderscheiden van anderen, nee ik leef mijn leven zoals elke gemiddelde Nederlander. Soms bestaan de enige bezoekjes buitende deur uit de kinderen naar school brengen en ophalen.
Mijn werk bestaat uit het passen op andermans kinderen. Ook wel gastouder genoemd. Erg leuke baan, ben eigen baas, deel mijn eigen tijd in, en kan ook nog mijn eigen kinderen opvoeden. Dus eigenlijk niets te klagen. Toch zoek ik wel eens wat anders, mocht dat op mijn pad komen. Iets buiten de deur. Maar daar zal ik later nog wel eens op terugkomen.
In de avonduren maak ik tassen. Handtassen en schoudertassen. Eerst alleen van stof, maar sinds gisteren kan ik er ook eentje haken. Ik had echt nog nooit gehaakt. Ja, lang.. lang... geleden volgens mij ergens op de basisschool tijdens handwerken. Maar dat was natuurlijk geen tas, nee dat was gewoon een lang touw, maar nu lijkt het er echt op. Ben zo trots. Heb hem een beetje gepimpt en nu zet ik hem op mijn site voor de geïnteresseerde. Ik vind het namelijk nog wel eens leuk om een tas voor anderen te maken. Zelf heb ik wel een echte tassentik, maar toch wat moet ik met 20 tassen.
Mijn eerste blog-bericht ga ik nu afronden. Vanaf morgen ga ik proberen elke dag een berichtje achter te laten over het leven van mij (en mijn tas)
Ik heb mijn blog het leven van mij (en mijn tas) genoemd. Ik dacht misschien heb ik nog wel eens wat interessants te melden. Zo af en toe. Ik heb geen leven waarin ik elke dag iets groots meemaak, waarmee ik mij heel duidelijk kan onderscheiden van anderen, nee ik leef mijn leven zoals elke gemiddelde Nederlander. Soms bestaan de enige bezoekjes buitende deur uit de kinderen naar school brengen en ophalen.
Mijn werk bestaat uit het passen op andermans kinderen. Ook wel gastouder genoemd. Erg leuke baan, ben eigen baas, deel mijn eigen tijd in, en kan ook nog mijn eigen kinderen opvoeden. Dus eigenlijk niets te klagen. Toch zoek ik wel eens wat anders, mocht dat op mijn pad komen. Iets buiten de deur. Maar daar zal ik later nog wel eens op terugkomen.
In de avonduren maak ik tassen. Handtassen en schoudertassen. Eerst alleen van stof, maar sinds gisteren kan ik er ook eentje haken. Ik had echt nog nooit gehaakt. Ja, lang.. lang... geleden volgens mij ergens op de basisschool tijdens handwerken. Maar dat was natuurlijk geen tas, nee dat was gewoon een lang touw, maar nu lijkt het er echt op. Ben zo trots. Heb hem een beetje gepimpt en nu zet ik hem op mijn site voor de geïnteresseerde. Ik vind het namelijk nog wel eens leuk om een tas voor anderen te maken. Zelf heb ik wel een echte tassentik, maar toch wat moet ik met 20 tassen.
Mijn eerste blog-bericht ga ik nu afronden. Vanaf morgen ga ik proberen elke dag een berichtje achter te laten over het leven van mij (en mijn tas)
Abonneren op:
Posts (Atom)